Dzień ojca na OIOMie

Dziś bez zmian. Czekamy. Musimy się uzbroić w cierpliwość. 

Dziś znów dużo do Julka mówiłem, opowiadałem mu co się dzieje na świecie, o rozgrywkach Euro i o standardowym wyniku "meczu o wszystko" naszych dzielnych reprezentacyjnych chłopców...

Miałem nadzieję, że otworzy oczy, że popatrzy na mnie, że się ucieszy, tak jak to było 2 dni temu... tak z okazji dnia ojca. Ale nie zdarzyło się to. 

Zdarzyło się coś innego. Kiedy się do Niego przytulałem, słuchając bicia Jego serca, zrozumiałem, że to nie jest sprint, to nie jest wyścig, tylko maraton. Nie możemy oczekiwać, jakiegoś gwałtownego przełomu. Musimy iść do przodu małymi kroczkami. I to, że dziś nie jest gorzej niż wczoraj, to już jest kroczek. 

To wszystko dało mi dużo siły, powoli przestawiam się na trochę inne myślenie. Ale wierzę, właściwie jestem pewien, że nasz Synek znajdzie w sobie siłę do walki, a my Mu w tym pomożemy! 

To był wyjątkowy, chociaż bardzo trudny, ale na swój sposób piękny dzień ojca. 

Zwłaszcza, że rano zadzwoniła do mnie z życzeniami Córeczka, a młodszy Synek nawet już wczoraj 💚💚💚.

Jutro na najbliższe 2 dni przyjeżdża do Julka Mama, a ja wracam do Warszawy. 

Niezmiennie dziękujemy wszystkim za wsparcie!